Blog

Voltar

¡As «cucarachas» xa volven a camiñar!

Quirino Mendoza (1862-1957) é o compositor da versión máis famosa do corrido mexicano «La cucaracha». Todos lembramos que «ya no puede caminar…». Aínda que iso só ocorre no inverno, período no que as cascudas permanecen en hibernación agardando a subida das temperaturas que se inicia na primavera. Entón brotan como as margaridas que tanto embelecen a estación do amor: «Que por mayo era, por mayo, / cuando hace la calor, / cuando los trigos encañan / y están los campos en flor…». En maio, os campos están en flor mentres as beirarrúas e o interior das casas de certos barrios de Vigo inféstanse destes repelentes insectos propagadores de diversas enfermidades infecciosas (dende a hepatite ao tifo, pasando polo cólera ou a peste).

A loucura do beixo

Podería ser o nome dunha nova enfermidade mental. Porque non pode ser outra cousa.

Trinta e dúas nacións enfróntanse nunha competición deportiva na que tan só unha resulta gañadora.

Sendo o ser humano un animal pasional, debido aos resultados obtidos, os perdedores laméntanse, aflíxense, e mesmo choran; mentres que os vencedores explotan de alegría.

Bótanse a rebolos polo céspede, quítanse a camiseta, abrázanse, belíscanse, tócanse os ovos ou o cono, que é a expresión corporal máis potente do triunfo, e… ¡até se bican!

8 March: On men, people and inequality

The 8th of March, International Women’s Day, has acquired great significance, not as an act of celebration, but of confrontation: confrontation between a totalitarian ideology —which is any ideology that achieves an all-encompassing dimension— and men, by virtue simply of being men. It can be experienced simply by taking a walk around the university campuses or streets of any country in which the Western interpretation of reality prevails. Or by listening to statements and speeches made by its political leaders.

De varóns, persoas e desigualdades

O 8 de marzo, Día Internacional da Muller, tomou gran relevancia non como acto de celebración, senón de confrontación. Confrontación dunha ideoloxía totalitaria, como o é todo aquilo que alcanza unha dimensión global, cos homes, polo mero feito de ser homes. Chega con darse un paseo polos campus e rúas de calquera país no que impere a interpretación occidental da realidade para comprobalo. Ou escoitar as declaracións e discursos dos seus líderes políticos.

Himno do centenario do Celta

O «Real Club Celta de Vigo» creouse o 23 de agosto do ano 1923 trala unión do «Real Vigo Sporting Club» e o «Real Fortuna Foot-ball Club». Cumprirá, xa que logo, o seu primeiro centenario o día 23 de agosto do 2023.

En concordancia con dita efeméride estase a promover a composición dun himno conmemorativo. A tendencia dominante nos medios de comunicación e nas redes sociais é que ten que ser «moderno».

Mais un himno non é unha simple canción: é o epítome dun sentimento, dunha identidade única e irrepetíbel. Un himno ten que ser, sempre, un poema.

Vaccinated or anti-vaxxer?

Social stigmas, like criminal offences and diseases, come and go: some disappear while others take their place. Not long ago, being homosexual was a stigma, as was suffering from a mental disorder. The most recent stigmas include being a «chauvinist» and an «abuser», tied into personal disrepute and to obtaining resources; and now the novel «anti-vaxxer», spuriously associated with those who are not vaccinated against COVID-19.

A función económica, e social, da prostitución

«Avanzaremos aboliendo la prostitución, que esclaviza a las mujeres en nuestro país».

Esta é unha das frases estrela do discurso do presidente do goberno, Pedro Sánchez, no acto de clausura do 40.º Congreso Federal do PSOE, celebrado en Valencia entre os días 15 e 17 de outubro.

Na afirmación citada destacan tres palabras que é preciso analizar no seu significado e na intención que subxace na súa utilización.

COVID-19

Tapa anterior da capa do libro de Xabier Vila-Coia, titulado "Covid-19"

COMUNICADO DE PRENSA

Covid-19, sociolingüística, filosofía da linguaxe e fotografía


«COVID-19» (xullo do 2021), de Xabier Vila-Coia, é unha obra concibida polo seu autor durante o confinamento establecido polo goberno de España no Real Decreto 463/2020, do 14 de marzo, polo que se declara o estado de alarma para a xestión da situación de crise sanitaria ocasionada polo COVID-19; situación excepcional que se estendeu dende o mesmo día 14 de marzo até o 21 de xuño de 2020. Foi neste período temporal no que se tomaron as fotografías que a constitúen, a maioría contravindo as prohibicións do citado Real Decreto.

La última rubia

La experiencia histórica demuestra que la involución de las libertades es inevitable en todo régimen político y en cualquier organización social humana. Debido a diferentes avatares, es habitual que se den en ellos y en ellas épocas de mayor y menor libre albedrío de los ciudadanos; tanto en la vida pública como en la privada.

Interview with Coronavirus

―Good morning, Mr... sorry, I can’t remember your name.

―Good morning. Don’t worry; we viruses don’t have names.

―They don't have names? Aren’t you called… SARS-CoV-2?

―Of course not. Those letters and numbers are just a label that humans have given us to try to find their bearings in our uncharted universe.

The art of claim

The reader should not interpret the title of this article, «The art of claim», as an ability or specific desire of a person to request or demand the provision, for them alone or for the public in general, of certain goods or services in an unrestrained, inappropriate or even unnecessary way.

Of Art and Artists

Nowadays, it is not easy to specify what is or is not an artistic work or who is or is not an artist. To approach this problem we must bear in mind that the definition of art is not anchored to any point in time, insofar as it varies with both historical periods and cultures.

La mierda también es buena

«A merda tamén é boa». Esta máxima se la escuché a menudo a la difunta de mi abuela paterna. De niño no entendía lo que quería expresar con ella. Tuvieron que ir pasando los años, los acontecimientos y las vivencias, individuales y colectivas, para comprender el profundo conocimiento que encierra.

A mente morreu. ¡Viva o cerebro!

Iniciarei a abordaxe da relación entre a mente e o cerebro cunha pregunta: ¿Como se ensamblan os conceptos nas palabras que os conteñen?

Consideremos a palabra «realidade». Ao lela ou escoitala entendemos o seu significado; non obstante, se a analizamos en detalle, coma se a puxéramos baixo o microscopio electrónico, ¿acharemos o concepto que encerra entretecido e acazapado tras as súas letras? É evidente que a resposta será negativa; entón tan só caben dúas posibilidades: ou os conceptos son invisíbeis, inmateriais, ou non existen.




© Xabier Vila-Coia - 2021 · Contacto